گودبای مـیرم تا در غبــــار غـم فراموشت کنم ســـر در آغـــوش پشیمـانی گذارم تا تو را ای امیـــد آتشین با گـــــــریه خاموشت کنـــم . . مـگر غیر از وفــا از من چـه سر زد که دل را بـــی وفـا خــواندی و رفتــی مگــــــــر غـیر از نگاهـت به چشمــانم کــه در زد کــه از ناز چــشم خود از دل گـــرفتی . . به لـب های تــو می ســازم کلامــی ســرود آشنایی یا سلامــی ندارم جز غم عشــــق تو در ســر ولـــــــــــی افسوس ها از مــن جــدایی . . رفــت تو را به خــــدا ســپرد و خـــودش را به دیگــــری !